درد دل ۲ :
به راحتی تن می دهم به تنبلی و خواب و کمی اگر رها شوم به آسانی ساعت ها می خوابم، ساعت ها در وب می چرخم، روز ها بحث های الکی می کنم بدون اینکه سودی حاصل شود و تجربه ای جدید رخ دهد و دوستی پیدا شود و آرام آرام در این سراشیبی پایین می آیم و مرا یارای نگاه کردن به آن قله های رفیع نیست و در همین فاضلاب ها دست و پا می زم. و گاهی ناامیدانه سرم را پایین نگه میدارم ...
و چیست خطرناک تر از نا امیدی برای انسان .
کسی که شهامت هدر دادن یک ساعت را دارد هنوز ارزش زندگی را درک نکرده است. چارلز داروین
چند روز پیش از خواب بیدار شدم و دستم زیر بالشم بود لحظه ای که دستم را بیرون آوردم آرام آرام خون وارد قسمت هایی می شد که خون به آن نرسیده بود احساس خوبی بود به خاطر اینکه یاداوری کرد به من هر لحظه این کار تکرار میشد و این جریان خون سالها ست که در هر لحظه از حیات من تکرار می شود،بی آنکه توجهی کنم و من بی حس شده ام. و حتی فراموش کرده ام. جریان خون مثل نفس کشیدن، مثل نگاه کردن، لمس کردن، رشد کردن، زمان و ... و نسبت به زندگی بی حس شده ام. باید لحظه ای متوقف شویم و بیشتر نگاهشان کنم و یک بار دیگر بودنشان رو حس کنم. و رنگ ها و زیباییشان را دوست دارم دوباره نگاه کنم و درکشان کنم. رنگ سفید و سیاه و رنگ آبی و قرمز و ...
می خواستم بنویسم به بهانه ای.
امروزم مثل دیروزم بود و دیروزم مثل روز قبل تر
به چه قیمتی دارم طلای زمان را می فروشم، به هیچ
