کتاب
۶ ماه پیش تصمیم گرفتم کتاب بخوانم، و برنامه ریزی کردم و بعد ۶ ماه دو کتاب خواندم. جنایت و مکافات و تصویر دوریان گری.
و ۶ ماه بعد چه قدر کتاب می خوانم. سعی می کنم بیشتر باشد. الان دارم ۱۹۸۴ را می خوانم.
- ۱۵ شهریور ۹۴ ، ۱۶:۳۸
۶ ماه پیش تصمیم گرفتم کتاب بخوانم، و برنامه ریزی کردم و بعد ۶ ماه دو کتاب خواندم. جنایت و مکافات و تصویر دوریان گری.
و ۶ ماه بعد چه قدر کتاب می خوانم. سعی می کنم بیشتر باشد. الان دارم ۱۹۸۴ را می خوانم.
چگونه می توان زندگی کرد بدون اینکه سوالی برای جواب دادن نداشته باشی؟
صبح که از خواب برمی خیزی پرسشی تو را درگیر نکرده باشد؟
ندانسته هایت را لیست کن، پرسشهایت را آماده کن، داناترین دانایان در جلوی توست، و آماده چه خواهی پرسید؟ به کجا می خواهی بروی و راهنمایی می خواهی ؟
وای بر من که سالها زیسته ام بدون پرسش ...
تلاش هایی نیمه کاره، راههایی نیمه رفته، عشق هایی ...
دستم را بگیر ای عزیزی که در ناخود آگاه من هستی و گاه راه را نشانم می دهی و در ناامیدانه ترین لحظات آرام و بی صدا به من می گویی روزی راه را خواهی یافت، ای عزیز تو تنها برایم مانده ای دستم را رها نکن.
جادی تو phpconf.ir امسال می گفت : "که برای حرفه ای بودن باید این اصل رو رعایت کنیم که اولویت اول ما باگ فیکس باشد و بعد اضافه کردن قابلیت های جدید". و درک ش خوب راحته اما چرایش برام هنوز سواله. اینکه آیا همیشه جواب میده؟ کی و چه موقع ؟ این یه قانون کلی یه؟ و ... . چیزی کی می خوام تو این پست بگم این نیست.
خوب این نظریه بنظر درست میاد و من دارم باهاش جلو میرم و تقریبا جواب میده. فعلا تو آشپزخونه بیشترین استفاده رو ازش می کنم، قبلا این طور رفتار می کردم که تمام ظرف ها رو استفاده می کردم و بعد چند روز همش رو باهم میشستم ولی حالا هر ظرف که کثیف میشه در اولین فرصت می شویم. در واقع کثیف بودن ظرف ها باگ نیست ولی دیدگاهیه که بهش این جوری نگاه می کنم و کثیف بودن ظرفها به عنوان یه کار که باید حتما انجام شود مثل نوشتن یه کامنت می مونه که بهتره همون لحظه انجام شود یا حذف کدهایی که برای تست نوشته بودیم و الان کامنت هستن. (چی دارم میگم...)
به هر حال ایده خوبیه و برای من مفید بوده.
از یه جایی به بعد انتخاب ها محدود می شوند. یعنی اینکه ادم می دونه از چندین انتخاب جالب و باحال نمی تونه همه رو همزمان داشته باشه باید یکی انتخاب کتیم و اون رو با تمام ضعف ها و قوتش قبول کنه . این موضوع رو تو خیلی جنبه های زندگی میبینم.
و فعلا انتخاب من وردپرس و پی اچ پی هست.
امروز چند هندی اومده بودند و مشکل داشتن با تلفن، و سیمکارتشون تو ایران جواب نمی داد، به سختی با هشون صحبت می کردم و رفتم یه کارت تلفن خریدیم و با کمی پیاده روی یه باجه تلفن عمومی پیدا کردیم که قطع بود و بعد رفتیم بعدی قطع بود و بعدی هم به همین صورت.
قبلا به خودم می گفتم که کی از اینا استفاده می کنه؟ چرا جمع نمی شن دیگه عمرشون تموم شده. ولی یادم می یاد سربازی رفته بودم و تنها راه ارتباطی همین تلفن ها بود که باید تو پادگان توصف منتظر می موندی تا نفر پیش رو تماسش رو تموم می کرد و بعد که می رفتی کارت رو وارد می کردی نمی خوند و باید یه کارت استفاده شده رو زیرش قرار می دادی تا وصل بشه و بعد که شماره ها رو می زدی مثلا شماره ۸ کار نمی کرد و تو لیست شماره هام اگه شماره بود که ۸ نداشته باشه تماس می گرفتم اگه هم نه که باید می رفتم دوباره توصف یه باجه دیگه و سایر مشکلات دیگر از کم بودن باجه ها و خراب بودنشون و ...
گرچه استفاده از این سرویس سود آور نیست ولی باید باشند و سالم باشند و سرویس دهی شوند.
[چیزای بیشتر تو ذهنم بود ولی ...]
چیزی که فهمیدم اینه که پا و پی به معنی پایین و پس از معنی می دهند که قاعدتا بعد از نوشته بیایند. که من در پست قبلی باید آنها را در آخر متن می اوردم . تو نوشته قبلی می دونستم که اشتباهه این کار ولی نوشتم و تصحیح نکردم، می خواستم بنویسم توضیح : که پ ن رو نوشتم و ادامه دادم .
پانویس بر چند نوع است. از جمله میتوان به پانویس توضیحی، پانویس ارجاعی و پانویس تلفیقی اشاره کرد. پانویس
منابع از ویکی پدیا:
------------------------------
پ ن : بعضی هم در در اول و شروع نوشته از پیش نوشت استفاده می کنند.
مدت هاست می خواهم بنویسم ولی نمی شد. یه بار به خودم می گفتم نه چه لزومیه که بنوبسی خوب تو دفتر شخصی خودت بنویس، یه مدت اینترنت نداشتم و به هر حال نمی شد که نمی شد. ولی حال می نویسم از همه چیز و هر انچه که دوست دارم و ندارم.
پ ن : چقدر کند می نویسم. فارسی نوشتن برام سخته رو این کیبورد که فارسی نداره و عادت به نوشتن ندارم.
؟ : پ ن یعنی چی ؟ پانوشت . پیش نوشت.
تازه کار هستیم. کپی پیست نمی کنیم. به سمت حرفه ای شدن و اخلاق حرفه ای قدم می گذاریم. مطالب که می نویسم برای خودم هستند. لازم نیست ساختار خاصی داشه باشند. آزادی مهم است، هر چه دل تنگم می خواهد می نویسم.
سعی می کنم هر روز بنویسم. سعی فقط اجباری در کار نیست.
بدون کلمات کلیدی، بدون نظر.
برو بریم . ;_]